می توان گفت قیام عاشورای حسینی در حقیقت روی دوم سکه حرکتی است که وجود مبارک حسن بن علی (ع) انجام داد. یعنی امام حسن و امام حسین (ع) پا به پا یکدیگر صلح را پیش بردند و پا به پای هم علم حرکت جاوادنۀ عاشورا قرار داشت و اگر شانۀ حضرت مجتبی (ع) نمی بود، حضرت سیدالشهدا(ع) توان بر پا کردن عاشورا را نداشت. این نکته با بررسی زندگی ایشان به خوبی دیده و عاقلانه، همراه و هم دوش هم حرکت کردند پیامبر(ص) نیز در حدیث مشهور حسن و حسین (ع) هر دو امام هستند، چه بایستند و چه بنشینند (چه قیام کنند و چه قیام نکنند) تاکید میفرماید که هر دو با هم ایستادند و هر دو با هم نشستند.پس اگر حضرت مجتبی (ع) با همکاری برادرش سیدالشهدا(ع) آن نرمش کریمانه و قهرمانانه را در مقابل معاویه انجام نمیداد و آن صلح سبز را نمیکرد هرگز نوبت به آن قیام سرخ نمی رسید و اسلام از بیخ و بن بر کنده می شد
دیدگاه خود را بنویسید