به دانش آموزان ( جلد چهارم )

علامه با دانش‌آموزان دبیرستان هرسال یک کلاس اخلاق داشت که از سال هفتم تا دوازدهم به فراخور سن و مسائل مبتلابه آن، موضوع و سطح مباحث تفاوت می‌کرد.به نظر می‌رسد درس اخلاق استاد عمیق‌ترین و شاید از جهاتی اصلی‌ترین محور تربیت دینی در مدرسۀ علویِ آن زمان باشد. اهمیت این مطلب را می‌توان با نگاهی گذرا به تحولات دانش‌آموزان و پیگیری منشأ این تحولات و توفیقات برمبنای سخنان خود آنان سنجید. کلاس اخلاق استاد نه مکانی برای شنیدن پند و اندرز صِرف، که محلی برای چیدن برنامۀ عملی زندگی و نگریستن به دورنمای مسیرهای مختلف و انتخاب بهترین مسیر بود. دانش‌آموزان آموخته‌های این درس را با پیگیری‌های استاد، در زندگی روزمره پیاده می‌کردند و شخصیت آنان از این طریق شکل می‌گرفت. جالب اینجاست که علامه نه‌تنها در این راه نقش معلم و مربی دانش‌آموزان را داشت، بلکه به‌واسطۀ آنان، بر خانواده‌هایشان نیز تأثیرات مطلوب خود را می‌گذاشت.