آمد، بی آن که خبر دهد. خیلی قدرت طلب بود و خودخواه. این را وقتی فهمیدم که دیدم پیشانی خانه را از آنِ خود کرد تا همیشه چشمها به سوی او باشد. هیچ کس از پُر حرفیاش به صتوه نیامد. چنان در دلها جا گرفت که اگر ساکت مینشست و خاموش، همه منتظرِ به سخن آمدنش بودند.
نمیخواهم نامش را تلویزیون بگذارم. نام این قاب را قبلۀ خانه میگذارم و میگویم: از وقتی که امده، کودک رو به سوی نماز تربیتش را اقامه میکند. برای این که شرط انصاف را زیر پا نگذارم، باید بگویم قبلۀ دل من هم مدّتهاست رو به سوی این قاب چرخیده است.
نویسنده
محسن عباسی ولدی
تعداد صفحه
312
قطع
رقعی
نوع جلد
شومیز
نوع کاغذ
تحریر
نوبت چاپ
دوازدهم - 1400
شابک
978-600-8031-05-5
انتشارات
آیین فطرت
دیدگاه خود را بنویسید